Ik ben in de 25ste week van de zwangerschap geboren. Door de zuurstof die ik kreeg, werd ik blind. Ik ben van kinds af aan niet goed geweest in het lopen met een stok. Ik zal uitleggen hoe dat gaat. Je tikt of rolt met je stok over de stoep. De stok raakt iets.. Je moet dan aan beide kanten voelen, of je daar om heen kunt, of dat je even de weg op moet stappen. Deze manier van lopen, was en is voor mij zo inspannend, dat ik er migraine van krijg. Op m’n 22ste liet ik me inschrijven bij een andere geleidehondenschool.. Ik wilde een hond. Ik had echter geen klik met die mensen, en hun manier van trainen. Na 2 jaar op de lijst, waarbij men altijd wel iets op mij had aan te merken wat niet goed was, en ik nog steeds geen hond had, was ik het zat. Via een vriendin hoorde ik van het bestaan van geleidehondenschool Herman Jansen. Dol blij was ik! Ik dacht dat er destijds maar 1 andere geleidehondenschool was. Ik belde de school en kreeg Wendy aan de lijn. Ik voelde gelijk een klik. Herman kwam langs voor een proefloop met een hond. Wauw, dat liep waanzinnig! Ik kwam geen obstakels meer tegen op de stoep. De hond liet mij daar netjes omheen lopen. Er ging een wereld voor me open. Herman adviseerde mij een dogsim training. Dat is het geleidetuig, met aan de voorkant wieltjes. Deze wordt bestuurd door een trainer. Het doel was, om zo vertrouwd te raken met het tuig, en dat ik zo de routes in mijn omgeving ging leren lopen. De training vond ik super! In Juni 2004 kwam Herman kijken hoe ik liep middels de dogsim. Hij gaf aan het anders te gaan doen. Hij had een hond mee, ik ging met haar de route lopen. Echt heel gaaf. We waren zo bij de rabobank. Eenmaal binnen, vroeg hij “nou Pikaar, wat vind je van deze hond?”Ja super zei ik” mooi zei hij, Angel wordt jouw hond! “Ik was helemaal blij en uit het veld geslagen. Wat ik een enorm plus punt van deze school vind, is dat ze in jouw vertrouwde omgeving de training doen. Je hoeft niet intern. Angel kwam 26 augustus 2004 bij me wonen. Vanaf die dag, is mijn leven niet meer het zelfde geweest. Nooit meer zoeken naar een deur.. Nooit meer nadenken ‘kan ik hierom heen?” Ik voelde me zo vrij als een vogel. Samen naar de supermarkt, werk of naar vrienden, geen probleem. Met een stok, kan ik dat allemaal niet.
Inmiddels heb ik mijn derde hond, Sientje. Ook met haar ervaar ik vrijheid. Ik kan niet meer zonder een hond, en ook niet zonder geleidehonden school Herman Jansen. Ze staan altijd voor je klaar wanneer je een vraag hebt. Mocht je een probleempje hebben, komen ze langs. Je wordt met respect behandeld er is altijd een luisterend oor. Ik heb mijn tweede geleidehond Goldie redelijk onverwachts moeten laten inslapen. Ze werd benauwd tijdens het eten. Na veel onderzoeken bleek ze een tumor te hebben in haar borstkas. Dat was niet de hoofd tumor. Er zat ergens meer. Goldie werkte nog, ze is vorig jaar 8 geworden. Ik had me al op de lijst laten plaatsen voor een vervangende hond omdat Goldie wat moe werd. Toen ze ziek werd heb ik de school gelijk ingelicht. Ook in dit proces heb ik me zeer gesteund gevoeld door de school, die ik op de hoogte hield. Ik heb Goldie 20 september laten inslapen. Ook op die dag nog met Wendy gesproken en een fijn gesprek gehad.