Meegroeien met je geleidehond: waarom gastgezin worden leuk en leerzaam is
Morena is een cliënt van ons die sinds 2017 met Siërra loopt, een door ons gefokte en getrainde shepadoodle. Voor haar afstudeerproject spreekt ze met verschillende van onze cliënten over verscheidene aspecten van het leven met een blindengeleidehond.
Voordat een blindengeleidehond aan zijn of haar opleiding begint, wordt het dier gedurende het eerste levensjaar opgevoed door een gastgezin. In het gastgezin leert een hond de basis, zoals zindelijk worden, het leren zitten en liggen op commando en het wennen aan drukke plaatsen. Een gastgezin wordt daarbij ondersteund en begeleid Geleidehondenschool Herman Jansen, zodat deze na afloop van de periode bij het gastgezin, het hondje kan opleiden tot een goede geleidehond. Maar hoe gaat dit precies in zijn werk? En wat vergt het om een goed gastgezin te zijn? Ik sprak Yvonne (63), die als aller eerste gastgezin was voor haar eigen toekomstige geleidehond.
Gastgezin worden
“Mijn eerste geleidehond, Nala, heeft 8,5 jaar voor mij gewerkt. Toen ik toe was aan een nieuwe hond koesterde ik de wens om deze met mijn man op te voeden. Ik had de puppytijd van Nala immers gemist en hoopte die met mijn tweede hond wel te kunnen meemaken.”
Als je gastgezin wilt worden, dien je je aan te melden via de website van de school. Vervolgens krijg je informatie over de voor- en nadelen en tevens moet je aan een aantal eisen voldoen. Zo moet je genoeg tijd hebben om voor de hond te zorgen en een aantal keer trainingen volgen. Deze worden op verschillende locaties in het land gegeven. Je mag andere huisdieren hebben, mits ze met een hond overweg kunnen. Daarnaast is het, als je zelf blind bent, erg handig om een ziende partner te hebben die je helpt bij het opvoeden. Iemand die ziet kan het sneller opmerken wanneer een hond iets doet wat niet mag en die vervolgens corrigeren. Op tijd corrigeren is erg belangrijk, anders snapt een hond niet waarvoor hij gecorrigeerd word. Als je je hebt aangemeld komt iemand van de school bij je langs voor een intakegesprek.
“Natuurlijk kende de school mij al, omdat ik klant bij ze ben. Toen ze bij mij langskwamen gaf ik aan dat ik graag mijn toekomstige hond zou willen opvoeden. Voor hen was dit ook nieuw, maar ze wilden dit graag met mij proberen. En zo kwam Kenza, een ondeugende Golden Doodle pup, in mijn leven.”
Geen kant-en-klare hond
“Als pup van acht weken was Kenza echt een stuiterbal. Mijn man en ik waren en zijn nog steeds dol op haar. Hoewel het heerlijk is om zo’n jong, nieuwsgierig beestje dingen te leren, moet je je er niet op verkijken. Je moet sterk in je schoenen staan om een pupje op te voeden. Een pup in huis krijgen is echt heel anders dan een opgeleide hond, die vaak een stuk rustiger en al helemaal kant-en-klaar is. We hebben wel erg veel geleerd van onze tijd als gastgezin van Kenza. Ze is nu overigens nog steeds bij ons als geleidehond en ik heb elke dag plezier van haar. Ook de trainingen, die in groepsverband zijn, waren erg leuk. Mijn man ging daar met Kenza naar toe en door die trainingen hebben we nieuwe mensen leren kennen. We trainden met een aantal pups uit het nest van Kenza. Dan gingen we bijvoorbeeld wandelingen maken, wat in het begin erg geestig was omdat de jonge hondjes nog niet terugkwamen als we ze riepen. Ook gingen we met z’n allen met de bus of trein zodat de pups aan het openbaar vervoer konden wennen.”
Voor het goede doel
“Het is erg intensief om gastgezin te zijn, vergis je er niet in. Toch zijn er genoeg redenen om gastgezin te worden. Het is leerzaam en je leert nieuwe mensen kennen als je deel uit gaat maken van de community, maar bovenal doe je het voor het goede doel. Je geeft iemand met een visuele beperking een goed opgevoede blindengeleidehond. Natuurlijk blijft het afscheid na een jaar moeilijk, als je afstand moet doen van de hond waar je zo veel tijd en geduld in hebt gestopt, maar met een beetje geluk kun je in contact komen met de nieuwe baas van de hond zodat je het resultaat van je harde werk kunt bewonderen. Voor mij gold dat afscheid trouwens niet. Natuurlijk moest ik Kenza een paar maanden missen toen ze terugging naar de school voor haar opleiding, maar daarna kon ik haar weer knuffelen en werd ze mijn nieuwe geleidehond.”
Het is nooit honderd procent zeker of de hond die je opvoedt ook daadwerkelijk een geleidehond wordt. Misschien wordt hij of zij op het laatst toch nog afgekeurd. Met Kenza was het ook even spannend of ze haar examen zou halen, omdat ze zo’n deugniet is, maar gelukkig heeft ze de tests glansrijk doorstaan. Een opleiding tot geleidehond is erg intensief en een hond moet zowel medisch als persoonlijk geschikt zijn voor de trainingen en het werk dat daarop volgt. Als een hond wordt afgekeurd kan deze eventueel terug naar het gastgezin, maar hoewel dat een aanlokkelijk idee lijkt, is het natuurlijk het fijnst als je kanjer aan het werk kan om het trouwe maatje van iemand met een visuele beperking te worden.
Iets voor u? Lees hier meer over hoe u zich kunt aanmelden als gastgezin.
Wat is er veel gebeurd!