Tamara en Do

Hallo iedereen,

 

ik ben Tamara en ik ben 28 jaar jong.

Ik wil u graag vertellen wie ik ben en waarom ik de procedure ben opgestart om een geleidehond aan te vragen en wat zij voor mij betekent.

2 jaar geleden ben ik door mijn diabetes maatschappelijk blind geworden en heb ik een zicht van gemiddeld 8%. Mijn leven stortte in. Ik kwam bij Visio die mij met veel dingen hielp en nog helpt, waaronder het lopen met een stok. Persoonlijk kan ik hier geen vertrouwen in vinden dus kwamen we al snel uit op een geleidehond.

Ik ging naar mijn zorgverzekering om navraag te doen en kreeg een lijstje met scholen waar ik uit kon kiezen. Ik ben op internet gaan kijken samen met mij ouders en heb besloten om contact op te nemen met Herman Jansen. Ik werd zeer vriendelijk te woord gestaan aan de telefoon en het voelde gelijk als thuis. Ik heb mij ingeschreven en de school is achter de goedkeuring van mijn zorgverzekering gegaan. Dit ging echt heel snel en dus binnen no time kreeg ik een telefoontje voor een proefloop!

Sabrina kwam aan mijn deur met hondje Pip, wat was dat een leuk ding zeg! Ik was meteen verliefd! Ze heeft me alles heel goed uitgelegd en verteld dat ik op een wachtlijst kom, die kon 1 jaar tot 1,5 jaar zijn. Ik was natuurlijk helemaal blij dat ik de goedkeuring had gekregen maar toen ik een maand later een telefoontje kreeg van Wendy dat ze een potentiële match hadden voor mij kon ik wel een gat in de lucht springen! Kay, dat zou mijn match zijn. 2 weken lang in de wolken en geleefd. Ik kreeg opnieuw een telefoontje, dat ze eigenlijk een andere hond iets beter bij mij vonden passen en dat ze voor Kay ook een betere match hadden. Natuurlijk vroeg ik me gelijk af wie en wat ze dan bedoelde. Het werd Do!

Het eerste moment dat ik een foto van Do zag was ik opslag verliefd! Wat een droellie! De manier hoe ze zat op die foto was al geweldig! 1,5 maand moest ik nog wachten op haar. Ze moest haar training op de school nog afmaken en gesteriliseerd worden. Het duurde zo lang, dat wachten. Maar zij werd het.. MIJN Do!

30 april, de dag dat ze naar mij kwam! Samen met Mitchell, haar trainer! De eerste blik die we wisselden met elkaar, Do en ik. Alles klopte! Gelijk een klik.

Mitchell sliep in een hotel in de buurt om ons 2 de training samen te geven. 2 x per dag kwam Mitchell langs om te werken en te oefenen. Heel fijn contact en ik kon alles vragen wat ik wilde. Do en ik hadden alles vrij snel door met elkaar en voelden elkaar goed aan, match made in heaven!

Do is nu op de kop af 1 jaar bij mij en ze is zoveel meer als een geleidehond, ze is mijn maatje, mijn liefde en mijn leven! Ze is als een kind voor me en ik wil haar nooit meer kwijt. Ze geeft me vrijheid en zelfstandigheid, door haar voel ik mij ook veilig en rustig op straat. Ze beschermt me als ze een situatie niet vertrouwd. Ze is MIJN (b)engeltje!

Ik heb het afgelopen jaar 3x een nacontrole gehad. Daarin komen ze bij je thuis en kan je alles vragen en opmerken waar je mee zit. Ik vind het een heel fijn idee dat de school zo bewust met jou en de hond bezig zijn en dat ze zo helpend zijn. Nu ga ik 1x in het jaar een controle krijgen. Het voelt voor mij niet als een controle, meer als een “bakje koffie” komen doen. Ik ben heel blij dat mijn keuze is gevallen op Herman Jansen! Professioneel  met een hiiskamergevoel, beter kan niet toch!

 

Groetjes,

Tamara

You can follow any responses to this entry through the RSS 2.0 feed. Both comments and pings are currently closed.

Comments are closed.