Annemieke met geleidehond Sjonnie
Al bijna twee jaar woont mijn geleidehond Sjonnie bij mij. Ik zou echt niet meer zonder mijn trouwe maatje kunnen. Hieronder mijn verhaal.
Wie ik ben
Hoi, mijn naam is Annemieke. Ik ben 48 jaar. Op 24 juli 2017 heb ik mijn eerste geleidehond – Sjonnie – via hondenschool Herman Jansen gekregen. Samen wonen wij in Leidschendam.
Vanaf mijn geboorte ben ik slechtziend. Ik heb een vorm van retinitis pigmentosa, een progressieve netvliesaandoening.
Zowel mijn gezichtsveld als mijn gezichtsscherpte gaan steeds verder achteruit. Ik kijk nu nog door een klein kokertje; de bullseye van een dartbord, zeg maar. Hoe snel mijn ogen achteruit gaan, is niet te voorspellen. Gelukkig zie ik nog wel iets.
Hoe ik op een geleidehond kwam
Voor mijn werk en voor privé volgde ik diverse trajecten bij Koninklijke Visio. Op een gegeven moment kwam daar ook de mogelijkheid van hulp van een geleidehond ter sprake. Visueel kwam ik met mijn status ‘maatschappelijk blind’ daarvoor in aanmerking. Ik had op dat moment mobiliteitstraining om routes te leren lopen met een stok met een balletje. Echter, lopen met een geleidehond, leek mij veel fijner: in een normaal tempo over straat kunnen lopen. Niet meer bang te zijn om te struikelen of om ergens tegenaan te botsen. Niet langer je suf te zoeken naar een bank, lift of trap. Vooral in het donker en met veel zonlicht had ik erg veel last met zien. Bovendien zou ik met een hond ook niet meer alleen over straat hoeven lopen. Ik heb mijn maatje bij me en dat leek me een veilig idee.
Ik ben trouwens altijd al dol op honden geweest. Samen met mijn zus heb ik vroeger vaak gezeurd bij mijn ouders om een hond te nemen. Dat is er helaas nooit van gekomen, mede door de allergie van mijn zus voor honden.
Het pad naar mijn geleidehond
Ik heb toen niet langer gewacht en het traject voor de aanvraag van mijn geleidehond in gang gezet. Dit betekende met Visio aan de slag om met de zogenoemde dogsim diverse routes te kunnen lopen. De dogsim is een karretje op wieltjes dat bestuurd wordt door de mobiliteitstrainer. Hierdoor raakte ik vertrouwd met het geleidetuig. De medische indicatie is vervolgens door Visio in orde gemaakt.
Naast mijn mobiliteitstraining ging ik mij oriënteren op de hondenscholen. Ik ben nagegaan bij welke school ik mij het meest thuis voelde. Ik heb daarvoor open dagen bezocht, waarbij hondenschool Herman Jansen er voor mij echt uitsprong. Dit mede door de informele, familiaire en gezellige sfeer en de manier van trainen in mijn eigen omgeving. Toen heb ik Herman Jansen benaderd en een afspraak bij Wendy gemaakt. Dat ging allemaal erg snel en soepel.
Het bezoek, intakegesprek, bij mij thuis, heb ik ook als erg prettig, leerzaam en gezellig ervaren. Gaaf hoor: Sabrina had een hond meegenomen, Lotus, waarmee ik een proefloopje mocht maken. Dat vond ik fantastisch. Er ging een wereld voor mij open. Ik had wel een beetje verwacht dat het lopen met een hond fijn zou zijn, maar dat dit zo veel voordelen zou hebben, durfde ik niet te dromen. Als een speer liep ik over straat. Niet meer zoeken en voelen. Neus in de wind en gaan.
Gelukkig werd ik ook goedgekeurd als toekomstig baasje en hebben we de aanvraag voor een geleidehond bij mijn zorgverzekering ingediend. Dat regelde Wendy trouwens allemaal voor mij.
Yes, ik stond op de wachtlijst!!! Nu wachten op een telefoontje dat er voor mij een geschikte hond zou zijn……
Toen Wendy mij belde en Sjonnie daarna door Willem aan mij werd voorgesteld, was het liefde op het eerste gezicht! Ik weet nog goed dat Sjonnie na een rondje buiten gelopen te hebben al direct mijn huis kon terugvinden! Eigenlijk wilde hij toen al blijven. Hij moest nog heel even terug naar school om de puntjes op de i te zetten.
Sjonnie is mijn geleidehond geworden en op 24 juli 2017 is hij bij mij komen wonen.
Ik heb zeven maanden op de wachtlijst gestaan.
Sjonnie is een goldendoodle f3 en antiallergeen. Mijn zus is totaal niet allergisch voor hem. Dat is superfijn, want ook zij is echt dol op hem. Net als de rest van mijn familie. We hebben er als het ware een familielid bij gekregen! Hij hoort er helemaal bij. Mijn neef heeft zelfs een Instagram account voor hem aangemaakt met al 3800 volgers over de hele wereld.
https://instagram.com/sjonnie_the_guidedog?r=nametag
Wat Sjonnie voor mij betekent
Vanaf het begin vond ik het hebben van een hond echt geweldig. Samen erop uit trekken. Ik stond wel even te klungelen met zijn tuigje hoor. Ik vond het ook heel spannend toen ik Sjonnie voor het eerst in mijn eentje los ging laten. Komt hij wel bij mij terug? Nou, daar maak ik mij nu echt geen zorgen meer over. Integendeel. Waar ik ben, is mijn trouwe maatje. Hij is mijn schaduw. We zijn een hecht team. Met anderen gaat hij echt niet mee en als ik uit zijn zicht verdwijn, kont hij gauw achter mij aan gerend.
Ook mooi om te zien is hoe anders hij wordt als hij zijn beugel om krijgt. Hij is dan opeens veel serieuzer, gefocust en echt bezig met zijn werk. Wanneer hij zonder tuig is, is hij speels, nieuwsgierig en soms best wel ondeugend.
Sjonnie geeft mij vrijheid, veiligheid, zelfstandigheid en gezelligheid. Hij is mijn gids, mijn maatje. Onze band wordt steeds hechter. Hij voelt mij heel goed aan.
Sjonnie geeft mij rust, vertrouwen en ook heel veel plezier. Samen naar de supermarkt, winkelcentrum of running blind, maar ook heerlijk wandelen in het bos of op het strand. Moe en voldaan ligt hij dan ‘s avonds in zijn mand, het liefste in de Herman Jansen houding!
Mijn leven met mijn geleidehond Sjonnie is een heel stuk makkelijker, rijker en veiliger geworden! Samen kunnen wij overal gaan en staan. Ik wil hem echt nooit meer kwijt.
Ik ben Herman Jansen, maar zeker ook het gastgezin van Sjonnie, waar ik nog veel contact mee heb, erg dankbaar voor het geduld en voor de liefde die zij Sjonnie hebben gegeven.
Ik hoop nog heel lang heel veel veilige kilometers met mijn kanjer te mogen maken.
Leuk dat je de moeite hebt genomen om mijn verhaal te lezen!
Groetjes, Annemieke
Leidschendam, 2 mei 2019