Zodra ik getrouwd was

en een huis had en Kapsalon (thuis werken)kochten we meteen een hond  !

De eerste 2 hondjes (herders) werden niet zo oud, de 2 die daarop volgde, (een  Duitse staander is16 jaar geworden) en een Schapendoes ook 16 jaar geworden!

Je hebt veel zorg van het ouder worden ,doof, staar, incontinentie enz.

En veel verdriet als

Je ze moet laten inslapen.!

Maar wat nu? nog een eigen hond die misschien ook 16 jaar wordt? Dan zijn we zo oud en kunnen we dan de verzorging wel aan ?? Wil toch niet zonder hond!

Toevallig kwam ik in contact met een gastgezin die een pup had van blindengeleideschool Herman Jansen,  en door de leuke verhalen die ik hoorde, was ik zo enthousiast ,,,,dat wil ik graag één  jaar proberen .!!

Kwam met Wendy in gesprek ze kwam bij me thuis en binnen een paar weken hadden we een pup, geweldig wat een feestje ik ben zo dol op pups. En zo leuk met elkaar.

Samen trainen, dingen bespreken die je tegenkomt je staat er niet alleen voor ,de wandelingen met elkaar, met de bus en de trein ,de commando’s  leer je !! opvoeden doe je met elkaar zo gezellig, ook op een terras kopje koffie hoort daar soms bij !.

Mensen zeggen dan “maar dan moet zij weer weg na 14mnd ?

“Dat zou ik niet kunnen hoor!!”Maar geloof me dat kan iedereen, tuurlijk vallen er tranen ,maar je eigen  hond in laten slapen is ook vreselijk!

Onze honden krijgen een baas die zo blij is met zijn “nieuwe ogen”

Daar doe je het voor, het mooiste vrijwilligerswerk dat er is ,(als je van honden houdt!!)

Spannend als je de pup op haalt, je krijgt alles mee riem voer ,borstel,

Shampoo, bench  enz., .zelfs de naam krijg je mee, het is je pleeghond en je houdt er zielsveel van. ! Afscheid nemen is altijd erg maar dat hoort bij het leven.

Wij zijn inmiddels verslaafd dit is mijn 11de hond, ze zijn allemaal anders en dat is zoooooo leuk. EN steun krijg je van iedereen er bij!!!

Gerry Bakker .

Gastgezin van Seppe

Al enige tijd waren we aan het kijken wat wij als vrijwilligerswerk konden doen wat goed paste bij ons gezin, toen we een advertentie tegenkwamen waarin gastgezinnen voor geleidehonden pups werden gezocht. Na gebeld te hebben met de hondenschool en een kennismakingsgesprek met Wendy was het een paar weken later zover. Seppe kwam bij ons!

De eerste dagen was het voor Seppe en ons wennen, maar al snel voelde Seppe zich thuis. In het begin was het best spannend; het opvoeden van een pup in het algemeen, de commando’s aanleren, de trainingen waarin je zo graag wilt dat “jouw pup” het goed doet.

Mede door de fijne begeleiding van de hondenschool groeide het vertrouwen al snel en zagen we Seppe letterlijk en figuurlijk groeien.

Seppe is overal mee naar toe geweest; op vakantie, naar het schoolplein de kinderen ophalen, boodschappen doen, naar het restaurant, op visite, met de bus. Waar we kwamen was Seppe welkom en het leverde vaak leuke gesprekken op.

Je doet het als gastgezin echt samen met de hondenschool. Bij vragen kan je altijd terecht bij de school, ze denken met je mee en geven advies. Dit maakt dat je als gezin nooit het gevoel hebt dat je het alleen doet.

Kost het veel tijd om een pup op te leiden? Ja! Is het het waard? Ja! Wij hebben zoveel plezier gehad van en met Seppe.

En nu, een half jaar nadat Seppe bij ons is weggegaan, is hij klaar met de opleiding en gaat aan zijn werk als geleidehond beginnen. Wat zijn wij trots op hem!