Het ene moment ziet hij zijn maten nog een shagje rollen en met elkaar praten, een kwartier later gaat het licht uit. Daniël Knegt, nu 33 jaar, raakt in 2005 betrokken bij een ernstig ongeval in Frankrijk.

Hij is dan werkzaam als technisch medewerker bij de Luchtmobiele Brigade. Tijdens een oefening in een luchtmobiel speciaal voertuig, raakt Daniël levensgevaarlijk gewond. Hij verliest zijn gezichtsvermogen. Vanuit een diep dal knokt hij terug. “Ik ben niet in een hoekje gaan zitten huilen, ik ben er voor gegaan.”

Blind door een ernstig ongeluk

Veel kan hij zich niet herinneren van het ongeluk. Van horen zeggen weet hij dat het Luchtmobiel Speciaal Voertuig over de kop is geslagen en dat hij met zijn hoofd tussen de rotsen en de jeep is beland.

“Ik heb schijnbaar nog gekropen, stikte bijna in mijn eigen bloed en ben op mijn rug gaan liggen”, vertelt Daniël nuchter. Met een traumahelikopter werd hij vervoerd naar een Frans ziekenhuis. Zes dagen verbleef hij daar. Een speciaal vliegtuig uit Nederland vervoerde Daniël, die kunstmatig in coma werd gehouden, naar het UMC.

Ontwaakt uit de coma

Twee weken leefden zijn familie en naasten in onzekerheid. Tot hij ontwaakt uit zijn coma. Hij weet dan nog niet dat hij blind is. Door de beademing via zijn luchtwegen kan hij niet praten. Pas als hij kan praten, hoort hij het slechte nieuws.

‘Heb ik nog een toekomst?’, is het eerste wat hij wil weten. Hij kan na een week naar huis omdat zijn moeder en vriendin, beiden werkzaam in de verpleging, hem kunnen verzorgen. “Toen kwamen de emoties los. Dat eerste jaar nadat ik thuis was, werd ik geleefd.”

Na twee jaar is Daniël grotendeels hersteld. Voor het ongeluk was hij een sporter in hart en nieren en tijdens zijn revalidatie laait het sportvuur weer op. Het lukt hem tot de top te komen met judo. Judoka Chris de Korte begeleidt hem. Een schouderblessure verhindert uiteindelijk dat Daniël in 2012 naar de Paralympische Spelen in Londen kan.

Sporten voor de Para-triatlon

Sporten blijft een belangrijke rol in zijn leven spelen. Samen met sportvriend Koen traint hij voor de Para-triatlon: zwemmen, tandemfietsen en hardlopen. Voor mensen met een beperking is hij steeds vaker een voorbeeld. Sport verbindt, stelt Daniël. “Vooral aangepast sporten binnen een reguliere club. Ik ben opgenomen door de clubleden en voel me een van hen.”

Voor het beoefenen van een aantal sporten heeft hij geen hulp nodig. Twee tot drie keer in de week wordt hij ’s ochtends om halfzeven door een taxi opgehaald, die hem naar het zwembad brengt waar hij zijn banen trekt. Bij het hardlopen en tandemfietsen heeft hij wel hulp nodig.

Naast sporten houdt Daniël zich bezig met zijn Stichting Blind Sports met als doel het stimuleren en faciliteren van visueel beperkte sporters op weg naar de topsport. Ook heeft hij een opleiding tot sportmasseur gedaan en onderzoekt hij nu hoe hij een praktijk kan opstarten.

“Ik heb mijn leven weer opgepakt. Ik ben de trotse vader van Matz en een tweede is onderweg.” Het was een lange, zware weg, maar terugblikkend is Daniël trots. Zijn pijlen zijn nu gericht op de Paralympische Spelen in Tokio. “Over drie jaar hoop ik daar op het podium te staan.”