Hallo Wendy,
Dinsdagmorgen hebben wij Kevin laten inslapen. Het laatste halfjaar begon hij tekenen van uitval te tonen in de vorm van doofheid en later ook blind aan zijn linkeroog. Dit laatste ontdekte ik tijdens het spelen met de bal op het grasveld bij ons in de straat. Wij hebben daar samen wel gelopen. Ik gooide de bal en zag tot mijn verbazing dat Kevin een heel andere kant opliep. Nog eens geprobeerd, nu veel minder ver. Hetzelfde resultaat. Wel kon hij de bal opzoeken via het geurspoor dat de bal over het gras had getrokken. Dus als hij de bal te pakken kreeg, prees ik hem de hemel in. Volgens mij hoorde hij dat nog net, want dat kwam hij kwispelstaartend naar mij toe.
Steeds vaker begin Kevin in voltige te lopen, met de klok mee. Zondagmiddag stond ik in de gang bij de garderobe en hoorde hoe Kevin probeerde uit de werkkamer van Leny te komen. Maar omdat hij steeds een rondje draaide, kwam hij er niet uit. Later op de dag kon hij zelfs zijn voerbak niet meer vinden en moesten we hem er naar toe brengen.
Bij dit alles kwam nog dat hij veel lawaai maakte. Hoge janktonen en veel gehijg. Wij vertrouwden het niet en zijn maandagmorgen met hem naar de dierenartsenpraktijk in Dalfsen gegaan. Die constateerde een tumor achter het linkeroog. Ook vond ze de buik op diverse plekken aan de harde kant. Ze gaf Kevin een injectie met cortison en daar knapte hij werkelijk van op. ’s Avonds viel hij een paar keer om. Toen wa het voor ons duidelijk dat het zo niet verder kon.
Kevin was een prima geleidehond. Ik kon met hem tochten lopen van wel 10 km. Hij had het uithoudingsvermogen van een diesel. Het is nu heel rustig in os huis. Er wordt zelfs niet meer geblaft als er aangebeld wordt en dat is wel even wennen. Kevin zou in februari 10 jaar geworden zijn. In 2007 kwam hij bij me tot hij in 2013 werd afgelost door Jackson.
Terwijl de dierenarts met Kevin bezig was, kwam Jackson hem telkens een neusje geven. Dat was wel ontroerend.
Beste Wendy en Herman, het ga jullie goed.
Hartelijke groeten, ook van Leny,
Sido